Na początku XX wieku w Dywitach znajdowało się lotnisko stanowiące bazę sterowców i balonów wojskowych.
W kwietniu 1913 roku miasto Olsztyn zakupiło od miejscowego gospodarza o nazwisku Perk 111 ha ziemi. Niezwłocznie przystąpiono do budowy bazy lotniczej.
Wiosną następnego roku lotnisko było gotowe. Powstała olbrzymia hala o wysokości 34 m, szerokości 44 m i długości 44 m i długości pierwotnie 180 m rozbudowano do 192 m. Torowiska służące do transportu sterowców rozmieszczone były po obu stronach hali ze zewnątrz i wewnątrz budynku. W bezpiecznej odległości od hangaru znajdowały się dwa place manewrowe, z których startowano sterowce i sprowadzano je na ziemię. Każdy z placów miał ok. 500 m średnicy.
Sterowce ściągano w dół i cumowano za pomocą lin przeplatanych przez stalowe obręcze umieszczone w żelbetonowych blokach znajdujących się na placach manewrowych. W Dywitach były 24 punkty „kotwicze”, do dziś odnaleziono 4 stopy służące do cumowania.
Na terenie lotniska znajdowały się garaże, warsztaty, magazyny części zamiennych od sterowców i taboru naziemnego, radiostacja i stacja meteorologiczna
